ای همه هستیم از آن تو

دوباره به قلب خود رجعت نمودم شاید حریفی قدر بیابم که مرا از این مستی باز ستاند .آرامشی که انتها ندارد و من بر دیواره های قلبم نقش آرزو میزنم قلم موی احساسم با ترکیب کردن رنگها به هیجان می آید هزاران رنگ که هرکدامشان طراوتی را با خود بهمراه دارند و من با پاشیدن اینهمه رنگ

من بی نهایت را به تسخیر دل کوچکم کشیدم

دوستان بیایید که اینبار در اعتصابم همراهم باشید کتابها را آب کشیم که غلط اندر غلط به ما آموختند وقتی اینان ندانسته هایشان را به عنوان قلمرو نامحدود معرفی کردند و در شمارش اعداد دروغ گفتند و من دانستم تو که بی نهایتی مال منی .
اساتید از محاسبه اجسام حجم دار گفتند و هرگز نتوانستند حجم دل را تعیین نمایند به همه دوستان گفتم بیایید اینهمه فرمول و معادلات را به فراموشی سپریم و به شکلی جدید بیاموزیم .

من می خواهم استادم را خود انتخاب کنم کسی که عشق را به من شناخت معشوقی که معبودم گشته و مرا تنها به دستان تقدیر سپرده است تا او حکم نماید و میداند که از این مردم وحشت دارم و تنها به او اعتماد خواهم کرد .

گاهی با لطف خوشش برای اهدای جانم به او دریغ نخواهم کرد و گاهی با بیدادش مرا از مرگ هراسی نیست.من جام محبت را از دستانش نوشیده ام و او نیک میداند که به جز او دلم گواهی به غیر نخواهد داد تا تصویری دیگر در دلم بازتاب نماید او طبیب جان و دل من است که بر بوم خاطراتم نقش خیال انگیزی زده است که در وصفش هیچ نتوانم گفت او ساحره قلبیست که خود به اسارتش کشید

بی قرار

امشب هم بر ما گذشت و مهر تو باز انگشت نمایمان نمود گفتیم از اسرار درون و ریختیم بر روی دایره خون نامبارک خویش را و رندان باور کردند قصه دلدادگیمان را به معبود اما ندانستند در خفا ز شرمندگی بر آستانش سر میکوبیم تا کسی نشنود از اسرار نیمه شب هایمان .آنزمان که در خلوت خویش به نتیجه خلقت خود پی میبردم بر بی پناهی موجودات دلگیر می گشتم